حجت الاسلام والمسلمین حاج سید ابوالقاسم داود الموسوی مشهور به موسوی دامغانی فرزند حاج سید محمد ، نوه مرحوم کربلائی سید حاجی در سال 1323 ه. ش در روستای کویری حسن آباد  دامغان به دنیا آمد. دوران کودکی و تحصیلات ابتدائی را در زادگاه خود فرا گرفت و در سال 1337 ش برای تحصیل در حوزه به دامغان آمد و در مدارس حاج فتحعلی بیک و موسویه درس خود را پی گرفت. ایشان در این مدت از درس آیت الله ترابی ، آیت الله خدائی و حجت الاسلام حاج سید مسیح شاهچراغی بهره برد و در سال 1341ش عازم قم گردید.

شهید موسوی بعد از ورود به مدرسه حجتیه قم به لباس روحانیت در آمد ودر درس بزرگانی چون آیات عظام شیخ مرتضی حائری ، شهید مطهری، مشکینی، منتظری، صالحی مازندرانی، وحید خراسانی، فاضل لنکرانی، شهید سلطانی،انصاری شیرازی و ...شرکت نمود و از همان اول جزء روحانیون برجسته حوزه شناخته می شد.

شهید موسوی دامغانی از همان اول در مسیر مبارزاتی انقلاب به رهبری امام خمینی (ره) قرار گرفت و به چاپ ، تکثیر و توزیع نطقها و اعلامیه های امام پرداخت. ایشان در تحرکات انقلابی در قم ، تهران و دامغان نقش اساسی داشت و در جمع مبارزین چهره ای آشنا محسوب می گردید. ایشان چند مرحله در این مدت توسط ساواک دستگیر و زندانی شد.

از ابتکارات شهید موسوی در اوج اختناق ستم شاهی ،تشکیل کلاسهای تابستانی در سالهای دهه 50 در شمیران و چند نقطه تهران با همکاری شهید شاهچراغی و چند تن از طلاب دامغانی بود که مورد توجه متفکران و اندیشمنان اسلامی به خصوص مرحوم طالقانی قرار گرفت.

شهید موسوی بعد از انقلاب هم فعالیت های خود را ادامه داد و از اعضای هیئت استقبال امام مستقر در مدرسه علوی تهران بود و تا قبل از شهادت در مناصب مختلفی در خدمت به آرمانهای امام بود ، که عبارتند از:

1)مسئول ستاد نیروی زمینی لویزان و کنترل پادگان لویزان

2)فعالیت در راه اندازی کمیته انقلاب اسلامی دامغان در سال 1358

3)تشکیل سپاه پاسداران دامغان و فرماندهی آن

4)تشکیل دادگاه انقلاب و حاکم شرع دادسرای انقلاب اسلامی

5)فعالیت در جهاد سازندگی

6)نماینده امام در هیئت 7 نفره احیاء واگذاری استان سمنان

7)نماینده امام و امام جمعه شهرستان رامهرمز تا سال 1363

8)نماینده مردم رامهرمز در دوره دوم مجلس شورای اسلامی

از خصوصیات اخلاقی شهید بزرگوار موسوی دامغانی  می توان به تعبد و تهجد، حفظ بیت المال ، بی اعتنائی به دنیا، پیشگامی در جهاد و مبارزه، رافت و مهربانی و عشق به ولایت و رهبری اشاره نمود.

همین ویژگی ها باعث شد که نامی جاودانه داشته باشد و یادش در آسمان دلها بدرخشد.

سرانجام در اولین روز اسفند ماه 1364 ش با آنکه تازه از منطقه عملیاتی والفجر 8 در شهر فاو باز گشته بود با دوستان مجلسی خود عازم جبهه گردید و در آسمان اهواز مورد حمله  هواپیماهای دشمن قرار گرفتند و به شهادت رسیدند.

 پیکر این عالم با فضیلت و انقلابی پس از تشییع در تهران و قم  در حرم کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه (س) در ایوان شرقی پائین مسجد طباطبائی، ورودی مسجد بالا سر در کنار شهید آیت الله محلاتی به خاک سپرده شد. روحش شاد.[1]